Tot 2014 was Yuval Noah Harari een totaal onbekende wetenschapper gespecialiseerd in de geschiedenis van de Middeleeuwen. Maar toen schreef hij Sapiens en Homo Deus, verkocht meer dan 27 miljoen boeken, en plotseling was hij wereldberoemd.
Wat is Harari’s geheim? Baanbrekende studies en briljante nieuwe inzichten? Nee, hij heeft niets nieuws ontdekt of zelfs maar onderzocht. Zoals hij zelf toegeeft: “Ik heb gewoon algemeen bekende informatie op een nieuwe manier gepresenteerd”. Harari is geen meesteronderzoeker, maar een geweldige schrijver die mooie verhalen vertelt.
Dat klinkt misschien triviaal, maar is het allerminst. Want mensen worden niet aangetrokken of gemobiliseerd door feiten, maar door verhalen. Zo ook in beleggersland. Feit is dat onderzoek na onderzoek tot dezelfde conclusie leidt: verstandig vermogen opbouwen doe je door geld dat je voorlopig niet nodig hebt tegen lage kosten te beleggen in een breed gespreide portefeuille van aandelen.
Maar dat is een heel saai verhaal. We horen veel liever hoe we slim kunnen inspelen op trends in robotica en kunstmatige intelligentie, schoon water en duurzame energie, goud en cryptovaluta. Fondsmanagers gaan graag in die verhalen mee en hebben een hele zwerm aan etf’s (verhandelbare fondsen) in de markt gezet die op dit soort populaire thema’s inspelen.
De kans op een kater is daarbij helaas aanzienlijk, want de kosten van dit type etf’s zijn in de regel vijf tot tien keer zo hoog als van een gewoon indexfonds, en de nauwe, thema-gedreven focus verhoogt het risico. Ongelukkige timing – de lancering van het fonds valt vaak samen met het hoogtepunt van het verhaal en de koers – doet de rest.
Het rendement van thematische etf’s ligt in de vijf jaar na oprichting gemiddeld dan ook zo’n 3 procent per jaar lager dan het beursgemiddelde. Voor beleggers dus misschien wel een mooi, maar meestal ook een kostbaar verhaal.
Dit is een column van Marius Kerdel en Jolmer Schukken, oprichters van Triple Partners en auteurs van De Beleggingsillusie.